Dimanche 10 septembre 2023 – 14ème dimanche après la Pentecôte.

Dimanche 10 septembre 2023 – 14ème dimanche après la Pentecôte. Mémoire de notre vénérable Père Moïse l’Ethiopien. Ton 5. Неделя 14-я по Пятидесятнице. Прп. Моисе́я Му́рина. Глас 5.

A St Nicolas (prêtre : père André Trofimoff – говорит по-русски) :

  • 09/09/2023, Samedi / Суббота : Vigile à 17:30 / Всенощная в 17:30ч, Confession/Исповедь : 19:00.

  • 10/09/2023, Dimanche / Bоскресенье / კვირა : Confession/Исповедь : 9:00, Heures/Часы : 9 :30, Liturgie/Литургия: 10 :00

Textes et lectures de ce dimanche :

Pour les heures

Tierce et sexte

Tropaire, ton 5 dimanche, la Résurrection / Тропа́рь воскре́сный, глас 5

Fidèles, chantons et adorons, / le Verbe sans commencement comme le Père et l’Esprit, / né de la Vierge pour notre salut, / car Il a bien voulu dans sa chair monter sur la Croix / pour y endurer la mort // et relever les morts par sa glorieuse résurrection. / Собезнача́льное Сло́во Отцу́ и Ду́хови,/ от Де́вы ро́ждшееся на Спасе́ние на́ше,/ воспои́м, ве́рнии, и поклони́мся;/ я́ко благоволи́ Пло́тию взы́ти на Крест,/ и смерть претерпе́ти,/ и воскреси́ти уме́ршия// сла́вным воскресе́нием Свои́м.

Tropaire, ton 1, Moïse / Тропа́рь преподо́бного Моисе́я, глас 1

Habitant du désert tel un ange dans ton corps, / tu fis des miracles, ô Moïse notre père théophore ; / par le jeûne, les veilles et la prière, tu as reçu des dons célestes ; / tu guéris les malades et les âmes de ceux qui accourent vers toi avec foi. / Gloire à Celui qui t’a donné la force, / gloire à Celui qui t’a couronné, // gloire à Celui qui par toi accomplit pour tous des guérisons. / Пусты́нный жи́тель, и в телеси́ А́нгел,/ и чудотво́рец яви́лся еси́, Богоно́се о́тче наш Моисе́е:/ посто́м, бде́нием, моли́твою Небе́сная дарова́ния прии́м,/ исцеля́еши неду́жныя и ду́ши ве́рою приходя́щих ти./ Сла́ва Да́вшему тебе́ кре́пость,/ сла́ва Венча́вшему тя,// сла́ва Де́йствующему тобо́ю всем исцеле́ния.

Kondakion, ton 5 dimanche, la Résurrection / Конда́к воскре́сный, глас 5, подо́бен: «Собезнача́льное Сло́во…»

Tu es descendu aux enfers, ô mon Sauveur, / Tu as brisé leurs portes, toi le Tout-puissant, / et avec toi Tu as ressuscité les morts, ô Créateur ; / Tu as brisé l’aiguillon de la mort / et Adam a été délivré de la malédiction, ô Ami des hommes. // Aussi te clamons-nous : Seigneur, sauve-nous. / Ко а́ду, Спа́се мой, соше́л еси́,/ и врата́ сокруши́вый я́ко всеси́лен,/ уме́рших, я́ко Созда́тель, совоскреси́л еси́,/ и сме́рти жа́ло сокруши́л еси́,/ и Ада́м от кля́твы изба́влен бысть, Человеколю́бче;/ те́мже вси зове́м:// спаси́ нас, Го́споди.

Pour la Liturgie

Tropaire, ton 5 dimanche, la Résurrection / Тропа́рь воскре́сный, глас 5

Fidèles, chantons et adorons, / le Verbe sans commencement comme le Père et l’Esprit, / né de la Vierge pour notre salut, / car Il a bien voulu dans sa chair monter sur la Croix / pour y endurer la mort // et relever les morts par sa glorieuse résurrection. / Собезнача́льное Сло́во Отцу́ и Ду́хови,/ от Де́вы ро́ждшееся на Спасе́ние на́ше,/ воспои́м, ве́рнии, и поклони́мся;/ я́ко благоволи́ Пло́тию взы́ти на Крест,/ и смерть претерпе́ти,/ и воскреси́ти уме́ршия// сла́вным воскресе́нием Свои́м.

Tropaire, ton 4, Saint Nicolas / Тропа́рь святи́теля Никола́я, глас 4

La justice de tes œuvres a fait de toi pour ton troupeau une règle de foi, un modèle de douceur, un maître de tempérance; c’est pourquoi tu as obtenu par ton humilité l’exaltation et par ta pauvreté la richesse. Père saint, Pontife Nicolas, prie le Christ notre Dieu de sauver nos âmes. / Пра́вило ве́ры и о́браз кро́тости,/ воздержа́ния учи́теля/ яви́ тя ста́ду твоему́/ Я́же веще́й И́стина./ Сего́ ра́ди стяжа́л еси́ смире́нием высо́кая,/ нището́ю бога́тая,/ о́тче священнонача́льниче Нико́лае,/ моли́ Христа́ Бо́га,// спасти́ся душа́м на́шим

Tropaire, ton 1, Moïse / Тропа́рь преподо́бного Моисе́я, глас 1

Habitant du désert tel un ange dans ton corps, / tu fis des miracles, ô Moïse notre père théophore ; / par le jeûne, les veilles et la prière, tu as reçu des dons célestes ; / tu guéris les malades et les âmes de ceux qui accourent vers toi avec foi. / Gloire à Celui qui t’a donné la force, / gloire à Celui qui t’a couronné, // gloire à Celui qui par toi accomplit pour tous des guérisons. / Пусты́нный жи́тель, и в телеси́ А́нгел,/ и чудотво́рец яви́лся еси́, Богоно́се о́тче наш Моисе́е:/ посто́м, бде́нием, моли́твою Небе́сная дарова́ния прии́м,/ исцеля́еши неду́жныя и ду́ши ве́рою приходя́щих ти./ Сла́ва Да́вшему тебе́ кре́пость,/ сла́ва Венча́вшему тя,// сла́ва Де́йствующему тобо́ю всем исцеле́ния.

Kondakion, ton 5 dimanche, la Résurrection / Конда́к воскре́сный, глас 5, подо́бен: «Собезнача́льное Сло́во…»

Tu es descendu aux enfers, ô mon Sauveur, / Tu as brisé leurs portes, toi le Tout-puissant, / et avec toi Tu as ressuscité les morts, ô Créateur ; / Tu as brisé l’aiguillon de la mort / et Adam a été délivré de la malédiction, ô Ami des hommes. // Aussi te clamons-nous : Seigneur, sauve-nous. / Ко а́ду, Спа́се мой, соше́л еси́,/ и врата́ сокруши́вый я́ко всеси́лен,/ уме́рших, я́ко Созда́тель, совоскреси́л еси́,/ и сме́рти жа́ло сокруши́л еси́,/ и Ада́м от кля́твы изба́влен бысть, Человеколю́бче;/ те́мже вси зове́м:// спаси́ нас, Го́споди.

Kondakion, ton 3, Saint Nicolas / Конда́к святи́теля Никола́я, глас 3

A Myre, saint Évêque, tu t’es montré comme le ministre du sacrifice divin; car, accomplissant l’Évangile du Christ, tu donnas ta vie pour tes brebis et sauvas les innocents de la mort; dès lors tu fus sanctifié, comme grand Pontife de la grâce de Dieu. / В Ми́рех, свя́те, священноде́йствитель показа́лся еси́,/ Христо́во бо, преподо́бне, Ева́нгелие испо́лнив,/ положи́л еси́ ду́шу твою́ о лю́дех твои́х/ и спасл еси́ непови́нныя от сме́рти./ Сего́ ра́ди освяти́лся еси́,// я́ко вели́кий таи́нник Бо́жия благода́ти.

Gloire

Kondakion, t. 4, Moïse / Конда́к преподо́бного Моисе́я, глас 4

Repoussant les visages des noirs démons, / tu resplendis comme un soleil illuminant nos âmes qui te vénèrent, // bienheureux Père Moïse. / Му́рины зауши́в и ли́ца де́монов поплева́в,/ мы́сленно просия́л еси́,/ я́коже со́лнце све́тлое,/ све́том жития́ твоего́// и уче́нием наставля́я ду́ши на́ша.

Et maintenant…

Kondakion, ton 6 la Mère de Dieu / Кондaк Богододицы, глaс 6

Protectrice assurée des chrétiens, / médiatrice sans défaillance devant le Créateur, / ne dédaigne pas les supplications des pécheurs, / mais dans ta bonté empresse-toi de nous secourir, / nous qui te clamons avec foi : / sois prompte dans ton intercession et empressée dans ta prière, // ô Mère de Dieu, qui protège toujours ceux qui t’honorent. / Предста́тельство христиа́н непосты́дное,/ хода́тайство ко Творцу́ непрело́жное,/ не пре́зри гре́шных моле́ний гла́сы,/ но предвари́, я́ко Блага́я,/ на по́мощь нас, ве́рно зову́щих Ти;/ ускори́ на моли́тву и потщи́ся на умоле́ние,// предста́тельствующи при́сно, Богоро́дице, чту́щих Тя.

Prokimenon, ton 5 (Ps. 11, 8 et 2) dimanche, la Résurrection / Проки́мен воскре́сный, глaс 5

Tu nous garderas, ô Seigneur, Tu nous préserveras / de cette génération à jamais. / Ты, Го́споди, сохрани́ши ны, и соблюде́ши ны/ от ро́да сего́ и во век.

v. Sauve-moi Seigneur, car il n’y a plus de saint. / Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскуде́ преподо́бный.

Lecture de la deuxième épître du saint apôtre Paul aux Corinthiens (2Co, I,21 – II,4)

Frères, Celui qui nous affermit avec vous en Christ, et qui nous a oints, c’est Dieu,
lequel nous a aussi marqués d’un sceau et a mis dans nos coeurs les arrhes de l’Esprit.
Or, je prends Dieu à témoin sur mon âme, que c’est pour vous épargner que je ne suis plus allé à Corinthe ;
non pas que nous dominions sur votre foi, mais nous contribuons à votre joie, car vous êtes fermes dans la foi. Je résolus donc en moi-même de ne pas retourner chez vous dans la tristesse. Car si je vous attriste, qui peut me réjouir, sinon celui qui est attristé par moi ? J’ai écrit comme je l’ai fait pour ne pas éprouver, à mon arrivée, de la tristesse de la part de ceux qui devaient me donner de la joie, ayant en vous tous cette confiance que ma joie est la vôtre à tous. C’est dans une grande affliction, le coeur angoissé, et avec beaucoup de larmes, que je vous ai écrit, non pas afin que vous fussiez attristés, mais afin que vous connussiez l’amour extrême que j’ai pour vous.

Второе послание к Коринфянам святого апостола Павла

Утверждающий же нас с вами во Христе и помазавший нас есть Бог, Который и запечатлел нас и дал залог Духа в сердца наши.

Бога призываю во свидетели на душу мою, что, щадя вас, я доселе не приходил в Коринф, не потому, будто мы берем власть над верою вашею; но мы споспешествуем радости вашей: ибо верою вы тверды. Итак я рассудил сам в себе не приходить к вам опять с огорчением. Ибо если я огорчаю вас, то кто обрадует меня, как не тот, кто огорчен мною? Это самое и писал я вам, дабы, придя, не иметь огорчения от тех, о которых мне надлежало радоваться: ибо я во всех вас уверен, что || моя радость есть радость и для всех вас. От великой скорби и стесненного сердца я писал вам со многими слезами, не для того, чтобы огорчить вас, но чтобы вы познали любовь, какую я в избытке имею к вам.

პავლე მოციქულის მეორე ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ

რომელმან-იგი განმამტკიცნა ჩუენ თქუენ თანა ქრისტეს მიმართ, და ცხებულ გუყვნა ჩუენ ღმერთმან, და აღგუბეჭდნა ჩუენ და მომცა წინდი იგი სულისაჲ გულთა შინა ჩუენთა. ხოლო მე მოწამედ ღმერთსა ვხადი სულისა ჩემისა, რამეთუ გერიდებოდე თქუენ და მისთჳს არღარა მოვედ კორინთედ. არა თუ უფლებთ რას სარწმუნოებასა თქუენსა, არამედ თანა-შემწენი ვართ სიხარულისა თქუენისანი, რამეთუ სარწმუნოებითა სდგათ. და ესე ვსაჯე თავისა ჩემისა, რაჲთა არა კუალად მწუხარებით მოვიდე თქუენდა. რამეთუ უკუეთუ მე შეგაწუხნე თქუენ, და ვინ არს იგი, რომელმან მახაროს მე, არა თუ მან, რომელი-იგი შეწუხებულ იყოს ჩემ მიერ? და მივწერე თქუენდა ესევე, რაჲთა არა, რაჟამს მივიდე, მწუხარებაჲ მაქუნდეს, რომელთაგან ღირდა ჩემდა სიხარული; გესავ თქუენ ყოველთა, რამეთუ სიხარული ჩემი თქუენ ყოველთაჲ არს. რამეთუ მრავლისაგან მწუხარებისა და შეურვებულისა გულისა მივწერე თქუენდა მრავლითა ცრემლითა, არა რაჲთა შესწუხნეთ, არამედ რაჲთა სცნათ სიყუარული იგი გარდარეული, რომელ მაქუს თქუენდა მიმართ.


Alleluia, ton 5 (Ps. 88, 2 et 3) dimanche, la Résurrection / Аллилуа́рий воскре́сный, глас 5
v. Seigneur, je chanterai éternellement tes miséricordes, de générations en générations ma bouche annoncera tes vérités. / Ми́лости Твоя́, Го́споди, во век воспою́, в род и род возвещу́ и́стину Твою́ усты́ мои́ми.
v. Car Tu as dit : « la miséricorde est édifiée pour les siècles », dans les cieux est préparée ta vérité. / Зане́ рекл еси́: в век ми́лость сози́ждется, на небесе́х угото́вится и́стина Твоя́.

Lecture de l’Évangile selon saint Matthieu (Mt XXII,1-14)

Jésus, prenant la parole, parla de nouveau en parabole, et dit : « Le royaume des cieux est semblable à un roi qui fit des noces pour son fils. Il envoya ses serviteurs appeler ceux qui étaient invités aux noces ; mais ils ne voulurent pas venir. Il envoya encore d’autres serviteurs, en disant : Dites aux conviés : Voici, j’ai préparé mon festin ; mes bœufs et mes bêtes grasses sont tués, tout est prêt, venez aux noces. Mais, sans s’inquiéter de l’invitation, ils s’en allèrent, celui-ci à son champ, celui-là à son trafic ; et les autres se saisirent des serviteurs, les outragèrent et les tuèrent. Le roi fut irrité ; il envoya ses troupes, fit périr ces meurtriers, et brûla leur ville. Alors il dit à ses serviteurs : Les noces sont prêtes ; mais les conviés n’en étaient pas dignes. Allez donc dans les carrefours, et appelez aux noces tous ceux que vous trouverez. Ces serviteurs allèrent dans les chemins, rassemblèrent tous ceux qu’ils trouvèrent, méchants et bons, et la salle des noces fut pleine de convives. Le roi entra pour voir ceux qui étaient à table, et il aperçut là un homme qui n’avait pas revêtu un habit de noces. Il lui dit : Mon ami, comment es-tu entré ici sans avoir un habit de noces ? Cet homme eut la bouche fermée. Alors le roi dit aux serviteurs : Liez-lui les pieds et les mains, et jetez-le dans les ténèbres du dehors, où il y aura des pleurs et des grincements de dents. Car il y a beaucoup d’appelés, mais peu d’élus. »

От Матфея святое благовествование

Иисус, продолжая говорить им притчами, сказал: Царство Небесное подобно человеку царю, который сделал брачный пир для сына своего и послал рабов своих звать званых на брачный пир; и не хотели прийти. Опять послал других рабов, сказав: скажите званым: вот, я приготовил обед мой, тельцы мои и что откормлено, заколото, и всё готово; приходите на брачный пир. Но они, пренебрегши то, пошли, кто на поле свое, а кто на торговлю свою; прочие же, схватив рабов его, оскорбили и убили их. Услышав о сем, царь разгневался, и, послав войска́ свои, истребил убийц оных и сжег город их. Тогда говорит он рабам своим: брачный пир готов, а званые не были достойны; итак пойдите на распутия и всех, кого найдете, зовите на брачный пир. И рабы те, выйдя на дороги, собрали всех, кого только нашли, и злых и добрых; и брачный пир наполнился возлежащими. Царь, войдя посмотреть возлежащих, увидел там человека, одетого не в брачную одежду, и говорит ему: друг! как ты вошел сюда не в брачной одежде? Он же молчал. Тогда сказал царь слугам: связав ему руки и ноги, возьмите его и бросьте во тьму внешнюю; там будет плач и скрежет зубов; ибо много званых, а мало избранных.

მათე მოციქულის სახარება

და მერმე მიუგო მათ იესუ იგავით და ჰრქუა: ემსგავსა სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მეუფესა, რომელმან ყო ქორწილი ძისა თჳსისაჲ. და წარავლინნა მონანი თჳსნი მოწოდებად ჩინებულთა მათ ქორწილსა მას, და არა ინებეს მოსლვად. კუალად წარავლინნა სხუანი მონანი და ჰრქუა: არქუთ ჩინებულთა მათ: აჰა ესერა პური ჩემი მზა-მიყოფიეს, ზუარაკები და უსხები ჩემი დაკლულ არიან, და ყოველივე მზა არს, მოვედით ქორწილსა ამას. ხოლო მათ უდებ-ყვეს და წარვიდეს: რომელიმე თჳსსა აგარაკსა, რომელიმე სავაჭროსა თჳსსა. ხოლო სხუათა შეიპყრეს მონანი იგი მისნი, აგინნეს და მოსწყჳდნეს. ხოლო მეუფე იგი განრისხნა, ესმა რაჲ ესე, და მიავლინა ერი თჳსი და მოსრნა კაცის-მკლველნი იგი და ქალაქი იგი მათი მოწუა ცეცხლითა. მაშინ ჰრქუა მონათა თჳსთა: ქორწილი ესე მზა არს, ხოლო ჩინებულნი იგი არა ღირს იყვნეს. წარვედით მებოძირთა გზათასა და რაოდენიცა ჰპოოთ, მოუწოდეთ ქორწილსა ამას. და განვიდეს მონანი იგი მისნი გზათა ზედა და შეკრიბეს ყოველი, რაოდენი პოეს ბოროტი და კეთილი. და აღივსო ქორწილი იგი მეინაჴითა. ხოლო შე-რაჲ-ვიდა მეუფე იგი ხილვად მეინაჴეთა მათ, იხილა მუნ კაცი, რომელსა არა ემოსა სამოსელი საქორწინე. და ჰრქუა მას: მოყუასო, ვითარ შემოხუედ აქა, რამეთუ არა გმოსიეს სამოსელი საქორწინე? ხოლო იგი დუმნა. მაშინ ჰრქუა მეუფემან მან მსახურთა თჳსთა: შეუკრენით მაგას ჴელნი და ფერჴნი და განაგდეთ ეგე ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ. რამეთუ მრავალ არიან ჩინებულნი და მცირედ – რჩეულნი.

Verset de communion

Louez le Seigneur du haut des cieux, louez-le au plus haut des cieux. (Ps. 148,1) dimanche, la Résurrection / Хвали́те Го́спода с небе́с, хвали́те Его́ в вы́шних.

Alleluia, alleluia, alleluia.